Het is niet altijd gemakkelijk, in de Westhoek. Kalm en rustig. Dat zeker. Vooral op een doorsnee namiddag, zonder grote evenementen, geen doortocht van een of andere koers.  Door wat verloren wegenwerken nieuwe hoekjes leren kennen, altijd fun. Elk nadeel hep z’n voordeel.

Maar ik dwaal af. Tijdens één van mijn ontdekkingstochten belandde ik op een typisch Westhoek-plein. De soldaat op de markt begroet de bezoekers in stilte vanop zijn sokkel. Het hoofd wat in de nek geduwd. Met een trenchcoat en ronde helm beschermd tegen het schuchtere lentezonnetje.  En een terras van een café, laat het ons ‘De Vrede’ noemen, zotter moet het niet worden.

Er is echter iets vreemds aan de hand. De markt is verscheurd door een breuk in de tijd. De ene kant van de kerktoren is een kwartier voor op de andere. Zo wordt het moeilijk natuurlijk. Belangrijke ontmoetingen die nooit zullen plaatsvinden. Grote misverstanden. Want een kwartier is een kwartier.

Mijn auto stond geparkeerd ergens op de snijlijn van de twee tijdszones. Daar waar volgens Einstein een zwart gat zou moeten ontstaan. Geen zwart gat, jammer, wel een blauwe zone. En de parkeerschijftijd loopt ten einde. Domdomdom. Twee keer raden wie er fluks de markt komt opgewandeld? Het hoofd wat in de nek geduwd? Met een zonnebril en pet beschermd tegen het schuchtere lentezonnetje? Fototoestel en zwart bakje in de hand? Bingo. Even fluks naar de auto stappen. Mijn tijd was om. Maar welke tijd? Op deze markt gelden wel twee tijdszones, mevrouw… En volgens één ervan heb ik nog 5 minuten te gaan… Vraag me niet hoe laat het dan precies was. In ieder geval niet tè laat. Elk nadeel hep z’n voordeel 😉

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=gFj0RfZb6iM]