Randy Newman ken ik niet goed. Enkel door de passage van ‘You’ve got a friend in me’ in Toy Story. Een film die ik ook nog nooit helemaal heb uitgezeten. Schaam op mij.
Ik ken maar één Randy. Hij was vroeger garçon in mijn favoriet café. En voor de ‘andere kant’. Die ene keer toen hij woedend zijn handtasje nam en wegstormde. ‘Ik ben hier weg. Mijn vent staat op me te wachten.’ Zijn saccoche wapperend in de wind, nog vlug even zijn haartjes mooi leggen, lippenstiftje aanbrengen, en trippelend naar de uitgang. Op weg naar een cliché: bonk van een kerel, grote snor, lederen pet en jas. Magistraal.
Misschien was hij wel genoemd naar Randy Newman. Ik vrees echter dat het gewoon goed uitkwam. En dat zijn naam paste in het rijtje, naast Candy en Mandy. Gelukkig kreeg hij geen broertje, of zijn ouders, die ik nu maar Elvis en Priscilla ga noemen, hadden hem Ghandi moeten dopen.
Vandaag lees ik in de krant dat Randy Sandy wil worden. Misschien een andere Randy. Maar het kan even goed dezelfde zijn. Jammer genoeg geen geld voor een operatie. Randy wil enkel nog als Sandy aangesproken worden. Past nog altijd mooi in het rijtje. Goed gezien.
Het ga je goed, Randy…
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=1NvgLkuEtkA]