Misschien moet ik mijn laatste post wat aanpassen.
John Grant. Dranouter. Klinkt altijd aangenaam. Binnen mijn milieu.
Category Archives: -:Muzik:-
Nepis Potentis Negrote
Ergens in Nederland zijn vandaag enkele mensen overhoop geschoten. Daar word je even stil van. Waarschijnlijk een afrekening. Binnen het milieu.
Zaterdagochtend naar De Afrekening geluisterd. Altijd cool. Vroeger, ten tijde van gele briefkaarten en Stefan Ackermans, een paar leuke vinyl’s, cd’s en t-shirts gewonnen. Ik hoor ze ook wel graag bezig, die Ann Lemmens. Jammer dat ze zo een middelmatig programma presenteert op tv. Misschien heeft ze ooit op televisioneel gebied iets fouts gedaan, of enkele freaky wensen van tv-bobo’s niet ingewilligd. En is deze onbeduidende tv-verschijning een afrekening. Binnen het milieu.
Eurosong heb ik gemist. Wel naar de ‘spannende eindstrijd’ van het voetbal gekeken. Het zegt me weinig. Moeten uitwijken naar onze francofone vrienden. Een anti-dopingspot met Philippe Gilbert, straffe coureur. ‘Une initiative de la communauté française’. Heel het communautair gewauwel laat ik aan me voorbij gaan. Maar ik was nu toch wel overtuigd dat het ‘communauté francophone’ of ‘communauté wallone’ moest zijn. Nu, er staat veel haar op mijn Frans, het kan aan mij liggen. Ik vraag me af of Ward de Bever hiermee zou kunnen lachen. Of het zou zien als een afrekening. Binnen het milieu.
In Poperinge komen er naar alle waarschijnlijkheid windmolens op de industriezone. Niets op tegen. Twee ervan zullen staan op het ‘gemeentelijk openbaar domein’. De burgemeester droomt al hardop. ‘Zo kan de stad een graantje meepikken van de erg lucratieve opbrensten.’ Hij kan alvast niet wachten op de afrekening. Binnen het milieu.
In Charleroi is er ongetwijfeld ook wel iets aan de hand. Maar het kan ook soms mooi zijn denk ik. Het kan niet anders. Tom Pintens stond hier ooit mee in de Afrekening en op Dranouter. Pintens. Dranouter. Klinkt altijd aangenaam. Binnen mijn milieu.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=MjaKlX3fCeQ]
Uit de kunst
Ergens staat een container. Volgestouwd met een verleden. Iemands verleden. Of beter, het verleden van vele iemanden. Een mooie brok erfgoed. Een oude bibliotheek, teken- en muziek academie. Daar, een oude bank. En een kapotte stoel. Wat planken. Misschien een stuk van een bord.
Tegen de zijkant wat vergeelde studies en halfvergane schilderijen. Door de mannen van ’t stad vakkundig in de vernieling geholpen. Wie weet, misschien van een nieuwe Tuymans of Borremans. Nog niet ontdekt. Een schatkamer voor Hoet. Of een andere kunstpaus.
Er resten leeggemaakte klassen. Een mooi gebouw. Een skelet, klaar voor een nieuwe toekomst.
Jammer dat ik niet goed kan tekenen. Toch vlug zelf nog iets op papier zetten. Een klare lijn. Volgens mij zo genoemd omdat je er snel klaar mee bent. Echt iets voor mij dus. Al lijkt het in niets op een Hergé, of een Jacques Martin. Neenee, niet die Jacques Martin van L’école des fans op Frankrijk 2, maar een striptekenaar. Ik leg het mooi in de container op een prominente plaats. Wie weet, misschien een nieuwe Tuymans of Borremans. Nog niet ontdekt. Een schatkamer voor Hoet. Of een andere kunstpaus. Altijd welkom, Jan, je kan er niet naast kijken.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=76sKLk5VXHY]
Randy Sandy
Randy Newman ken ik niet goed. Enkel door de passage van ‘You’ve got a friend in me’ in Toy Story. Een film die ik ook nog nooit helemaal heb uitgezeten. Schaam op mij.
- Randy Sandy, ©Krant van West-Vlaanderen
Ik ken maar één Randy. Hij was vroeger garçon in mijn favoriet café. En voor de ‘andere kant’. Die ene keer toen hij woedend zijn handtasje nam en wegstormde. ‘Ik ben hier weg. Mijn vent staat op me te wachten.’ Zijn saccoche wapperend in de wind, nog vlug even zijn haartjes mooi leggen, lippenstiftje aanbrengen, en trippelend naar de uitgang. Op weg naar een cliché: bonk van een kerel, grote snor, lederen pet en jas. Magistraal.
Misschien was hij wel genoemd naar Randy Newman. Ik vrees echter dat het gewoon goed uitkwam. En dat zijn naam paste in het rijtje, naast Candy en Mandy. Gelukkig kreeg hij geen broertje, of zijn ouders, die ik nu maar Elvis en Priscilla ga noemen, hadden hem Ghandi moeten dopen.
Vandaag lees ik in de krant dat Randy Sandy wil worden. Misschien een andere Randy. Maar het kan even goed dezelfde zijn. Jammer genoeg geen geld voor een operatie. Randy wil enkel nog als Sandy aangesproken worden. Past nog altijd mooi in het rijtje. Goed gezien.
Het ga je goed, Randy…
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=1NvgLkuEtkA]
Never judge a book by its cover
Op Dranouter aan Zee in De Panne speelde Sherman in de clubtent. Mooie muziek. Zelfs al een riedel die bekend klonk. Opgepikt door de radio, clip op TMF. Blijkbaar ook al op BBC Radio2 gespeeld. Goed bezig, die gasten.
Maar kende ik die zanger niet van ergens? Hij zag er vaag bekend uit. Wacht even. Ja. Hij speelde mee in Spring!, met, of all people, Jelle Cleymans, gelukkig ondertussen overschaduwd door zijn zus, de rosse vonk Clara. Mooie madam.
Voor Spring! ben ik iets te oud, al keek ik er wel soms eens naar. Voor de leuke meisjes. Zohra, Sofie van Moll, en die andere die in Wittekerke plots haar onschuld afgooide door in een stomende scene te spelen. Good times.
Jammer dat Steven Bossuyt, een West-Vlaming natuurlijk, zijn eerste stappen in de media wat doodzwijgt op zijn website. Misschien wat beschamend, maar toch. Wat niet wil zeggen dat dit de muziek minder goed maakt natuurlijk…
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=HCGmHsGFd8I]