Peter Gombeir – Kamer 241

Happy people have no stories

Peter Gombeir – Kamer 241 - Happy people have no stories

Trailer trash (via Bram Dehouck)

Eindelijk! Een Zomer zonder Slaap.

Toen ik de eerste keer een boekentrailer zag, snapte ik er niets van. Het leek op een trailer voor een film, maar het was reclame voor een boek. Als fervent boekenlezer zag ik er het nut niet van in. Zo’n filmpje kon toch nooit de zorgvuldig opgebouwde sfeer van een boek weergeven? Maar hoe meer auteurs ik leerde kennen via Facebook, hoe vaker ik de filmpjes zag opduiken. Met elke nieuwe trailer die op me werd afgevuurd, leek één ding steeds duid … Read More

via Bram Dehouck

John Grant (via dranouterfestival)

Misschien moet ik mijn laatste post wat aanpassen.
John Grant. Dranouter. Klinkt altijd aangenaam. Binnen mijn milieu.

‘I wanna go to Marz’ Naast het feit dat ik af en toe inderdaad Mars als veilige thuishaven zou willen gaan beschouwen, is dit een song die mij blijft beroeren. Ingetogen piano met daarop de verhalende stem van John Grant. Na het ontdekken van dit nummer ben ik op zoek gegaan naar de rest van zijn repertoire. Met Queens of Denmark bracht hij vorig jaar één van de platen uit van het jaar.  Hij sl … Read More

via dranouterfestival

Nepis Potentis Negrote

Ergens in Nederland zijn vandaag enkele mensen overhoop geschoten. Daar word je even stil van. Waarschijnlijk een afrekening. Binnen het milieu.

Zaterdagochtend naar De Afrekening geluisterd. Altijd cool. Vroeger, ten tijde van gele briefkaarten en Stefan Ackermans, een paar leuke vinyl’s, cd’s en t-shirts gewonnen. Ik hoor ze ook wel graag bezig, die Ann Lemmens. Jammer dat ze zo een middelmatig programma presenteert op tv. Misschien heeft ze ooit op televisioneel gebied iets fouts gedaan, of enkele freaky wensen van tv-bobo’s niet ingewilligd. En is deze onbeduidende tv-verschijning een afrekening. Binnen het milieu.

Eurosong heb ik gemist. Wel naar de ‘spannende eindstrijd’ van het voetbal gekeken. Het zegt me weinig. Moeten uitwijken naar onze francofone vrienden. Een anti-dopingspot met Philippe Gilbert, straffe coureur. ‘Une initiative de la communauté française’. Heel het communautair gewauwel laat ik aan me voorbij gaan. Maar ik was nu toch wel overtuigd dat het ‘communauté francophone’ of ‘communauté wallone’ moest zijn. Nu, er staat veel haar op mijn Frans, het kan aan mij liggen. Ik vraag me  af of Ward de Bever hiermee zou kunnen lachen. Of het zou zien als een afrekening. Binnen het milieu.

In Poperinge komen er naar alle waarschijnlijkheid windmolens op de industriezone. Niets op tegen. Twee ervan zullen staan op het ‘gemeentelijk openbaar domein’. De burgemeester droomt al hardop. ‘Zo kan de stad een graantje meepikken van de erg lucratieve opbrensten.’ Hij kan alvast niet wachten op de afrekening. Binnen het milieu.

In Charleroi is er ongetwijfeld ook wel iets aan de hand. Maar het kan ook soms mooi zijn denk ik. Het kan niet anders. Tom Pintens stond hier ooit mee in de Afrekening en op Dranouter. Pintens. Dranouter. Klinkt altijd aangenaam. Binnen mijn milieu.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=MjaKlX3fCeQ]

Project Café

Nintendo is bezig met de opvolger van de Wii. Codenaam: Project Café. Geen Wii voor mij. Wel een Atari 2600, meer dan genoeg. Old school gaming. Toch een leuke codenaam. Ongetwijfeld zit er een Vlaming in het team. Misschien zelfs een West-Vlaming of Westhoeker. Wie anders komt er op zo een geniale titel?

KerelshofIn mijn Project Café zou Kerelsbier centraal staan. Het meest onderschatte bier van de Westhoek, West-Vlaanderen, Vlaanderen, België en het Noordelijk halfrond. Lekker. Straf. Een ferme kadee. Zoals ik. Groot was mijn verbazing toen ik vanmiddag in Cassel was. Net over de Schreve. Het Kerelshof siert er de Grote Markt. Met reclame van Sas.  Iemand anders had dus al het lumineuze idee. Jammer dat het café gesloten was. Ongetwijfeld is de uitbater de opvolger van de Wii aan het uitdenken.

Aan de poorten van de chaosDan toch maar het Musée de Flandre bezocht. De tijdelijke tentoonstelling Aan de poorten van de chaos, rond WO1, loont de moeite. Foch nog eens tegengekomen, je weet wel, die van de Slag om de Kemmelberg van april 1918. Klein, gezellig, op zijn Frans. Maar toch, ze zijn hun geweren in stelling aan het brengen. Klaar voor ’14-’18. Goed bezig, die Fransen. De ‘normale’ exposition mag er ook wel zijn. Wel heel erg gebaseerd op schilderijen. Niets op tegen. Maar ik had eerder het gevoel dat de thema’s gekozen waren omdat ze toevallig werken met die onderwerpen in hun bezit hebben. Het kan aan mij liggen.

Aan de poorten van de chaosKijk, met behulp van origineel geschilderde decoraties en excentrieke voorwerpen zoals een Britse motorfiets uit 1915 of de schilderijen van William Orpen (1878-1931) en van Christopher R.W. Nevinson (1889-1946), op een andere manier naar de 1e Wereldoorlog door middel van een onbegrepen plan uit de geschiedenis, nl.: de ontwikkeling van indrukwekkende logistieke activiteiten achter de frontlinies in Vlaanderen.

Met de inrichting van kwartieren voor Franse en Britse generaals in de periode van oktober 1914 tot november 1917, wordt Cassel het zenuwcentrum van de geallieerde strijdkrachten. Achter het front bevindt zich het centrum van waaruit alle troepenbewegingen gecoördineerd worden: de aankomst van de troepen, de voorbereidingen en vervolgens het ten strijde trekken, de goederenbevoorrading hetzij ten aanzien van de wapens hetzij ten aanzien van de munitie, de repatriëring en de behandeling van de talrijke gewonden…

Dit gebied van wankele vrede is eveneens de plaats waar de soldaten uitrusten en weer op krachten komen alvorens weer naar de hel van de loopgraven te gaan.
bron: www.1418herdacht.be

Uit de kunst

Uit de kunstErgens staat een container. Volgestouwd met een verleden. Iemands verleden. Of beter, het verleden van vele iemanden. Een mooie brok erfgoed. Een oude bibliotheek, teken- en muziek academie. Daar, een oude bank. En een kapotte stoel. Wat planken. Misschien een stuk van een bord.

Tegen de zijkant wat vergeelde studies en halfvergane schilderijen. Door de mannen van ’t stad vakkundig in de vernieling geholpen. Wie weet, misschien van een nieuwe Tuymans of Borremans. Nog niet ontdekt. Een schatkamer voor Hoet. Of een andere kunstpaus.

Er resten leeggemaakte klassen. Een mooi gebouw. Een skelet, klaar voor een nieuwe toekomst.

Jammer dat ik niet goed kan tekenen. Toch vlug zelf nog iets op papier zetten. Een klare lijn. Volgens mij zo genoemd omdat je er snel klaar mee bent. Echt iets voor mij dus. Al lijkt het in niets op een Hergé, of een Jacques Martin. Neenee, niet die Jacques Martin van L’école des fans op Frankrijk 2, maar een striptekenaar. Ik leg het mooi in de container op een prominente plaats. Wie weet, misschien een nieuwe Tuymans of Borremans. Nog niet ontdekt. Een schatkamer voor Hoet. Of een andere kunstpaus. Altijd welkom, Jan, je kan er niet naast kijken.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=76sKLk5VXHY]