En soms he, soms ben ik alles zo hartsgrondig beu. Fuck zeg. Het woord hartsgrondig om te beginnen. De kleine troubles van het werk. Het zoveelste blauwtje op rij. De eindeloze herhalingen op TV. Alle wegenwerken op de Vlaamsche wegen. Het slechte slapen. Het niet vooruit raken.

Net op tijd komt er iets om naar uit te kijken. Onverwachtse ontmoetingen. Wat alles wel weer goed maakt. Vorige week naar het Flemish Food Fest in Gent. Zeer aangenaam in het zonnetje. Praatje geslagen met Vrijmoed, Dierendonck, Blanckaert, Desramaults, Ceulenaere, Beudaert, enkele North Sea Chefs. Lekkere nieuwe bieren ontdekt. De moeite. ‘S nachts nog een afterparty met 2 Many DJ’s. En die kerel van Noma. Wat een feest!

Uitgeput, dat wel. Goed geslapen voor de verandering. Maar de vermoeidheid blijft. Vroeg in bed. Maar dat lukt niet. Het is zomer. Ook in Poperinge. En dus is er altijd wel iets te doen. Kermis en zo. Maar eerst was er nog een parkconcert. Tiny Legs Tim. Lang geleden. Oude bekende. Schitterende blues. Topavondje. Nadien nog een babbeltje met Tim. Even leek het alsof we weer 20 waren, Gent onveilig konden maken, en er niets aan de hand was. Happy memories.

Soms he, soms ben ik alles zo hartsgrondig beu. Fuck zeg. Het woord hartsgrondig om te beginnen. Gelukkig komt er net op tijd verstrooiing die alles weer in perspectief plaatst. Blues On!

Http://www.youtube.com/watch?v=QpWz9LaVfwI