Ze is bang. Julia. De moederkloek op het werk. Altijd bezorgd. Vol medeleven voor al wat er gebeurt met haar collega’s. En altijd klaar om te helpen. Maar nu is ze bang. Bang dat haar buurman terug naast haar komt wonen.

Hij is een beetje labiel. Al twee zelfmoordpogingen achter de rug. De eerste keer reed hij, ik wik mijn woorden, met ware doodsverachting tegen de muur van de kerk. Zijn auto perte totale. Maar hijzelf had geen schram. Poging twee: een overdosis pillen. Zonder resultaat. En nu dreigde hij ermee om zijn huis op te blazen. Net naast het huis van Julia. Niet moeilijk dat ze bang is… Gelukkig is hij nu eventjes opgenomen. Gemoedsrust voor de hele buurt. Maar nu laten ze hem weer gaan…

Daar zat ik dan. Tijdens de koffiepauze op vrijdagmiddag. Altijd in voor een roddel. Want dat hoort zo, tussen de vrouwen op het werk. Eens niet over de nieuwste haarmode, poetsen met microvezeldoekjes, of recepten voor cupcakes. Tot Julia de naam van haar buurman liet vallen. Luc. DE Luc. Kamergenoot zes. Ik wist wel dat hij in dit dorp woonde. Maar nu komt hij toch opnieuw gevaarlijk dicht in de buurt. En hij doet zijn reputatie alle eer aan.

 

Ze is bang. Julia. De moederkloek op het werk. Altijd bezorgd. Vol medeleven voor al wat er gebeurt met haar collega’s. En altijd klaar om te helpen. Maar nu is ze bang. Bang dat haar buurman terug naast haar komt wonen. Ik hield me van de domme, maar weet het zeker. Luc is terug. En hoe…