Pointe du Hoc

VE-verjaardag. Mooi zo. 66 jaar waarin er veel veranderd is…
Ik heb het wel voor WO2. Een beetje tegen de Westhoek-stroom in. Sorry daarvoor. Een jaar of twee geleden naar de stranden van Normandië. Machtig. Voordien kende ik heel die oorlog-affaire alleen maar van horen zeggen. Van mijn vader die, toen ik klein was, gefascineerd naar Maurice Dewilde zat te kijken. Terwijl ik hunkerde naar de Flying Doctors. Een beetje later door de games op pc: Return to Castle Wolfenstein, Medal of Honour Allied Assault en Call of Duty. En door de films en series natuurlijk. Hoeveel zaterdagavonden zijn daar niet mee gevuld. Enkele Kerelsbieren,  een paar afleveringen Band of Brothers, afgerond met wat levels CoD. We waanden ons soldaat.

Vorig jaar deze tijd zat ik op het vliegtuig. Naar Auschwitz. Enfin, naar Krakow. Nooit bij stilgestaan toen, bij die verjaardag. Of dat we voor de kampen naar Polen moesten. Zo een kenner ben ik ook wel. Leuke reis. Het plaatselijke bier raak je wel gewoon. Het tochtje naar de Liban Quarry, om de Shindler’s List filmset te bezoeken was legendarisch. Een kleine ontgoocheling in Auschwitz. Maar toch… Good times… Alweer een jaar geleden. Een jaar waarin er veel veranderd is…