Paul werkt al 30 jaar op het gemeentehuis. Burgerlijke stand. Nieuwgeborenen inschrijven en zo. Een uitdaging. Vooral de laatste 15 jaar. Met al die rare namen. Vroeger, toen was het simpel. Geert. En Katrien. En Jan, Stefaan, Hadewijch, Johan, Jennifer, Philippe en Peter. Nu is namen kiezen het resultaat van een dronken scrabblepartij. Vlug enkele medeklinkers uit de zak halen. Wat klinkers ertussen plakken. Hop, een nieuwe naam.

Paul doet het met hart en ziel. De mensen die bij hem komen zijn blij. Behalve als ze een overlijden komen melden. Dan is het eerlijk gezegd wel wat minder. Administratief heel sterk, zo stond het in zijn evaluatie van enkele maanden geleden. Toch verbergt hij een groot geheim. Eigenlijk twee.

Paul is namelijk een grote muziekliefhebber. Een paar keer kon hij niet aan de verleiding weerstaan. Van één Henk maakte hij Hank. 1 januari 1983. Naar Hank Williams, die dag op dag 30 jaar eerder stierf. Hanks vader heeft er nooit een probleem van gemaakt. Het heeft drie maand geduurd eer hij door had dat er iets misgelopen was… En Hank zelf vindt zijn naam retecool.

Je had het over twee misstappen? Geno. 23 april 1986. Salvatore stond voor zijn neus. Sigaar in de mond. Een halve gare getuige naast hem. Zoon geboren. Hij wou hem Gino noemen. Naar Gino Cervi, de acteur. Paul had het eerder voor Geno. Geno Washington. Hij zag het al zo voor zich. Hoe Geno het later aan de telefoon moet uitleggen. Geno. Met een E. Nee, niet Ginoe. Geno. Dendrochronoloog. Dat zou nog iets zijn voor Geno… Of artiest.

http://www.youtube.com/watch?v=ZnoUlZnwYy4