Het is ook altijd wat. Nooit eens rustig naar tv kunnen kijken. Altijd geconfronteerd met een leven en een verleden dat je liever vergeet. En dingen die je niet begrijpt. Een avond in het leven van Dimitri.

Vijftien jaar geleden was hij nog vegetariër. Om een mogelijk vriendinnetje te imponeren. Maar hij had al snel door dat het niets voor hem was. Te weinig vlees en zo. Hij had zich laten verleiden. Door de tofuburgers, vegetarische vogelnestjes en linzenpaté. Klinkende namen. Vreemd toch, waarom die vegetariërs altijd vlees willen imiteren. Blijkbaar is het dan toch niet allemaal zo slecht. Hij keek met argusogen naar Piet, die alles mooi voor deed. ‘Niet meer voor mij’, zei hij, terwijl hij een gigantische frikadel spécial binnen lepelde.

Dimitri is niet het scherpste gereedschap in de koffer. Maar toch nog beter dan zijn tweelingbroer, Gregory. Samen opgegroeid. Altijd dezelfde kleren aan. Onafscheidelijk. Tot dan. Vijftien jaar geleden was Greg slager bij de Aldi. Leuk, een beenhouwer als broer hebben, vooral als je vegetariër bent. Jammer dat hij de job niet lang kon houden. Zijn fascinatie voor het kleingeld uit de kassa bezorgde hem een enkeltje cel.

En toch is hij altijd jaloers geweest op Gregory. Hij was de eerste op de wereld. En raakte door zijn dievenfratsen beroemd. Dimitri, als simpele schildersgast, kwam altijd op de tweede plaats. Niet berucht. Tenzij als broer van. Hij nam nog een Jupiler. En keek wat tv. House MD. Dimitri snapt er nooit veel van. Dus zal het wel goed zijn. Toch een mooie naam, Gregory. De oplettende. Beter dan Dimitri. Aardse godin. Nog een vrouwennaam ook. Het is toch altijd wat.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=nftY197p8Uw]