Een paar dagen geleden was ik in Ieper. Op een terras. Mooi weer en zo. Zoals zo vaak bevolkte een Engelsman een ander tafeltje. Ik had al gezien dat hij enkele foto’s mee had. Oude foto’s. Ongetwijfeld weer enkele souvenirs van den Grooten Oorlog. Op zoek naar de plek waar één van zijn voorvaderen (bijna) het leven liet. Schijn bedroog.

Een flurk die zich interessant wou maken, stapte op hem af. Aangetrokken door de foto’s. Misschien een nog niet-ontdekte erfgoedschat. De Ebay dollars stonden al in zijn ogen. Of hij ze eens mocht bekijken. Ik keek en luisterde mee.
‘Mijn vader is hier in 1933 geweest. Hij had gehoord van de oorlog in Ieper, en wou het allemaal wel eens met zijn eigen ogen zien. Deze foto’s nam hij van de heropgebouwde Lakenhalle. En nu ben ik hier, om eens te bekijken hoe het er nu uit ziet.’

Zijn naam was Alex. 68 jaar. En hij zat niet verveeld met het lege rolletje. Of wat ermee te doen. Een kerel die gewoon de reis van zijn vader opnieuw maakt. De oorlog interesseerde hem totaal niet. Wel wat zijn vader ooit zag. Hij was gefascineerd door de oude foto’s. En wilde er nieuwe. Als hommage aan zijn pa, een echte globetrotter. Een Engelsman die gewoon naar Ieper kwam voor de streek. Een verademing, in al het oorlogsgeweld.

There are places I remember
All my life though some have changed
Some forever not for better
Some have gone and some remain
All these places have their moments
With lovers and friends I still can recall
Some are dead and some are living
In my life I’ve loved them all
LENNON, JOHN WINSTON / MCCARTNEY, PAUL JAMES

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Ka2h0BMdUgU]