Het was 9 graden. De weerman had best aangenaam weer beloofd. Maar hij had het fout. Daar stond ik dan, voor de eerste keer dit jaar met een zomerpull en een hemd met korte mouwen. Koud. Regen. Het ideale weer voor een trip naar wo1 land. Heb jij dat al niet gedaan? Ja. 2 keer naar de Somme. Altijd de moeite. Maar het was nu eens wat anders. Fromelles. Vimy. Notre Dame de Lorette. Carrière Wellington. Meaux. Met de Westhoek op stap. Altijd een avontuur. Het gezelschap maakt het mindere weer meer dan goed.

Het was 9 graden. Kil. Hier en daar een druppel. Neenee, geen zo een druppel, we houden het deftig. Al hadden we er wel een kunnen gebruiken om op te warmen. De gids had het over schitterende vergezichten bij de Notre Dame. Behalve vandaag. Het was mistig. Daar sta je dan, te kijken in het grijs. Je in te beelden wat je zou moeten zien. Een beetje zoals door de bomen het bos niet meer zien, al lag dat bos ook al in de mist. We moesten het doen met een vreemde kerk in Byzantijnse stijl. De gele bloemetjes in het kleine groene gietertje bij een beeld van Maria stonden er maar beteuterd bij. Buiten was het warmer dan binnen. Waarom heb ik mijn mutsje niet mee…

Het was 9 graden. De eerste paraplu’s kwamen boven. En de sjalen. Op Vimy ridge. Schitterend monument. Schitterende vergezichten ook, naar het schijnt. Zelfde probleem als even tevoren. Indrukwekkend hoe de Canadezen hun eer betonen. Op naar de Carrière Wellington. Neenee, geen zo een carrière. Al is die ongetwijfeld ook wel interessant. Een steengroeve, midden in Arras. Waar 20000 soldaten in verbleven voor de slag om Arras. Redelijk beklemmend. Klein. Wak. En kil. Niets voor de claustrofoben onder ons. Maar het was binnen. De regenschermen konden in de bus blijven.

Het was 9 graden. In de bus naar het hotel was het gelukkig warmer. De eerste tukjes werden gepleegd. Klaar voor het avondmaal. De nabespreking van dag 1. En de voorbespreking van dag 2. Bij een grote Leffe. Opletten geblazen. Een grote Leffe is in Frankrijk een halve liter. Maar het smaakte. Slapen. Wakker worden. Ontbijten. Naar Meaux. Het Musée de la Grande Guerre. We zagen het al bij aankomst. Dit wordt er eentje hors catégorie. Wat een gebouw. En binnen is het nog indrukwekkender. Films, dugouts, uniformen, wapens, loopgraven, voertuigen, vliegtuigen, 3D foto’s, tanks, trench art. Alles samen. Je zou er gemakkelijk een dag kunnen verliezen. Al volstond 2 uur ruim. De moeite, maar dat hadden we wel verwacht. Ze zijn er klaar voor, daar in Frankrijk.

Het was 9 graden. En we moesten terug naar huis. 4 uur op de bus. Half slapend. Half wakend. Zoals het hoort. Voer genoeg voor discussies. Napraten. En tukjes. We passeerden toevallig langs de Menenpoort in Ieper. En het moet gezegd. Die blijft even indrukwekkend als alles wat we tegenkwamen. Het meisje voor mij op de bus had rode schoenen aan. In gedachten zag ik haar 3 keer met de hielen tegen elkaar klikken. There’s no place like home. There’s no place like home…